Ενδομητρίωση

Η ενδομητρίωση ορίζεται η ύπαρξη ενδομητρικού ιστού εκτός της  μήτρας δηλαδή στις ωοθήκες, σάλπιγγες, περιτόναιο ακόμη στο έντερο,τον κόλπο, τους ουρητήρες ή και τους πνεύμονες.

Οι μηχανισμοί με τους οποίους η ενδομητρίωση προκαλεί υπογονιμότητα, είναι:

• η μηχανική παρεμπόδιση λόγω παρουσίας συμφύσεων στα έσω γεννητικά όργανα
• οι ενδοκρινολογικοί παράγοντες περιλαμβάνoyν προβλήματα στην ωρίμανση του ωαρίου,ανωοθυλακιορρηξία,το σύνδρομο του ωχρινοποιημένου  άρρηκτου ωοθυλακίου (LUFS), ανεπάρκεια ωχρινικής φάσης και υπερπρολακτιναιμία
• οι ανοσολογικές διαταραχές όπου η παρουσία μακροφάγων και κυτοκινών δημιουργούν ένα εχθρικό περιβάλλον για τη γονιμοποίηση του ωαρίου κα για την επιβίωση και ανάπτυξη του εμβρύου
• το πυελικό περιβάλλον είναι πιθανόν τοξικό λόγω της αυξημένης παρουσίας κυτοκινών και προσταγλανδινών

Η διάγνωση της ενδομητρίωσης τίθεται με τη χρήση του κολπικού υπερήχου (διάγνωση  ενδομητρίωματος ωοθηκών), την μαγνητική τομογραφία και τη λαπαροσκόπιση.

Η μέτρηση του CA-125 στον ορό έχει περιορισμένη αξία στην ενδομητρίωση.

Η φαρμακευτική θεραπεία στις περισσότερες περιπτώσεις είναι αναποτελεσματική όσον αφορά την υπογονιμότητα.

Η ενδεδυγμένη θεραπεία για όλα τα στάδια της ενδομητρίωσης είναι η χειρουργική. Πάντα υπάρχει κίνδυνος να υποτροπιάσει η ενδομητρίωση ακόμη και μετά από χειρουργική επέμβαση. Επομένως οι γυναίκες που θέλουν να τεκνοποιήσουν πρέπει άμεσα να προσπαθήσουν μετά την θεραπεία της ενδομητρίωσης.

Το πότε το ζευγάρι θα καταφύγει σε μεθοδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, την ενδομητρική σπερματέγχυση ή την εξωσωσματική γονιμοποίηση ανήκει στο γυναικολόγο σε συνενόηση πάντα με το ζευγάρι.